Jest 16.00 a już szykujemy makaron z tuńczykiem! Jak to się stało?! Ot, Sprawiedliwość Boża – wreszcie było z górki. Początek jednak nie zwiastował tak szybkiego etapu. Poranek deszczowy, ale puściło po 2h. Potem przejaśnienia i w sumie wjechaliśmy do Koblencji w promieniach słoneczka. Niesamowity ten dzień. Po wczorajszym maratonie kiedy człowiek nie wiedział jak się nazywa o poranku czuć było pewien lęk o drogę na dziś. Poranna modlitwa, wspomnienie intencji i Wszystkich Was… I stało się. Ten dzień jest nam cudem! Dzięki Jakubie i Krzysztofie, dzięki błoga nieświadomości, dzięki Boże za camino! Dziś spadło z drogi 104 km…